Patrick Bontje (51) verliet op zijn 30e de hotellerie om de financiële wereld in te gaan. Zonder enige financiële achtergrond – maar met veel doorzettingsvermogen en discipline – kwam hij terecht waar hij wilde: bij de afdeling Private Banking. Patrick leerde op deze afdeling Peter kennen. Ze bleken goed met elkaar te kunnen samenwerken. Zes jaar later begonnen ze aan het avontuur: ondernemen. De dag dat hij ontslag nam om voor zichzelf te beginnen, was een van de spannendste momenten uit zijn leven.
Hoe ben je je loopbaan gestart?
Direct na de middelbare school startte ik met de Hotelschool. De gastvrijheidsindustrie sprak me altijd al aan; ik vind het leuk om mensen in de watten te leggen. Na mijn opleiding wilde ik gelijk aan de bak. Een paar weken voor de opening begon ik als front office manager bij het spiksplinternieuwe hotel Ibis. Veel dingen waren nog niet geregeld. Maar juist vanaf niets iets opbouwen, dat vind ik heel leuk. Ik werkte mensen in, zette afdelingen en computersystemen op. Na de opening stond ik achter de receptie en na een tijdje draaide ik ook duty shifts. Als manager van duty was ik verantwoordelijk voor het hotel. Met name als er problemen waren met gasten, dan trad ik op.
Nadat ik hier een paar jaar had gewerkt, ging ik naar Eden Hotels. Dit was ook een pioniersfase, waar ik vlak voor de verbouwing begon. Later deed ik ook nog sales en marketing erbij. Toen de afdelingen stonden en alles liep, wilde ik iets anders. Inmiddels had ik ook al circa 8 jaar in de hotelbranche gewerkt. Ik wilde meer regelmatige werktijden en sprak met mezelf af dat ik vóór mijn 30e de horeca uit zou zijn.
Hoe kwam je in de financiële wereld terecht?
Het was de gouden tijd wat betreft beleggingen en ik vond de financiële wereld erg interessant. Veel banken wilden bovendien mensen uit de hotelwereld vanwege hun klantgerichtheid. Dus ik stuurde een open sollicitatie naar ABN AMRO. Ik wilde starten bij de afdeling Private Banking, maar ik had natuurlijk nul ervaring. Destijds kreeg je bij de bank direct een vast contract als je begon. Maar omdat ik geen ervaring had, durfden ze dit niet aan. Toen ik aanbood om te tekenen voor een halfjaarcontract, gaven ze mij de kans om mezelf te bewijzen. Ik kwam terecht waar ik wilde: binnen Private Banking als assistent beleggingsadviseur.
Ik begon op de Herengracht in Amsterdam en ben Peter daar voor het eerst tegengekomen. Hij was troubleshooter voor lastige klanten. Ook heb ik weleens samen met hem rond de tafel gezeten met mijn klanten. Toen er een reorganisatie kwam, koos ik ervoor om Private Banking te verlaten. Ik wilde beleggingsadviseur worden en haalde binnen een jaar tijd alle benodigde opleidingen. Toen ik alle papieren had, ging ik aan de slag als beleggingsadviseur Preferred Banking in de regio Haarlemmermeer en de Bollenstreek. Veel klanten tussen de 500.000 euro en 1.000.000 euro kreeg ik. Zo had ik binnen een mum van tijd mijn eigen portefeuille. Ondertussen onderhield ik contact met mijn eerdere leidinggevenden binnen Private Banking. Toen er een beleggingsadviseur wegging, vroegen ze mij om zijn plek op te vullen. Ik ging dus terug, maar dan als beleggingsadviseur.
Waarom begonnen jullie topcapital?
Peter werkte op de afdeling Private Banking als het ware als generalist, ik als specialist. We konden altijd goed met elkaar samenwerken. Peter vertelde mij dat hij al een tijdje met de gedachte liep om, samen met iemand, voor zichzelf te beginnen. Ik stond bovenaan zijn lijst.
We zagen allebei dat we steeds meer aan het verkopen waren, terwijl wij juist eerlijk wilden adviseren. We kregen targets vanuit de bank en als we het haalden, werd de bel geluid. De klant kwam dus altijd op de tweede plaats. Ik stoorde me hier behoorlijk aan.
Bovendien werd ik eerder al uit de landelijke beoordelingsgroep voor de beleggingen gezet. Elk kwartaal kwamen fondshuizen hun producten presenteren en werd bepaald welke er in de portefeuilles kwamen. Ik vond dat veel producten niet goed waren voor de klant, maar ik was volgens hen te kritisch.
Peter en ik namen beiden ontslag en waren helemaal los van de bank. Dit was een van de spannendste momenten van mijn leven, want ik had een goudgerande baan. Het was nog spannender toen we vrij snel een advocaat op ons dak kregen, terwijl we nooit een enkele klant van de bank actief hebben benaderd. Onze klanten kwamen zelf en vroegen ons of wij hen op de hoogte wilden houden. Gelukkig vonden we een goede advocaat! Daarna hebben wij nooit meer iets van de bank gehoord.
Hoe verliep de beginperiode?
Het aanvragen van een vergunning duurde wel een paar maanden. In de tussentijd bestelde ik boeken vanuit Amerika over indextrackers. We wisten hier maar weinig van, omdat wij bij de bank geen indextrackers mochten adviseren. Hier verdiende de bank namelijk niets aan. Wij mochten alleen fondsen adviseren waar een zogenaamde kick-back vergoeding op zat. De bank werd zo beloond voor de plaatsing van dat fonds bij hun klanten.
Toen wij voor onszelf begonnen, garandeerden wij onze klanten dat wij alleen maar betaald wilden worden door de klant. Wij werden hier destijds letterlijk om uitgelachen. We waren één van de eersten in Nederland.
Peter zorgde ervoor dat we veel publiciteit kregen in kranten zoals de NRC en de Volkskrant. We wilden vooral laten zien wat er binnen de sector gebeurde. We hadden de tijd mee, want al vrij snel kwam de kredietcrisis en daarmee het wantrouwen in de banken. Hierdoor maakten wij een groeispurt mee. Na de crisis kwam Peter op het idee om een boek te schrijven over de misstanden in de financiële wereld: Ontmaskerd. Ook hier hebben wij veel nieuwe klanten door gekregen. Het boek werd namelijk een bestseller in Nederland.
Toen we een aantal jaar bestonden, sloot Frank zich aan als partner. Alles kwam in een stroomversnelling terecht. We stapten over van een adviespraktijk, naar vermogensbeheer en we hadden iBeleggen erbij gekregen. Dit was een idee van Peter. Ik was hier in eerste instantie niet zo enthousiast over, ook omdat mijn vrouw en ik twee jonge kinderen thuis hadden en ons derde kindje verwachtten. Ik had eigenlijk geen tijd om in de avonduren te werken. Maar Peter had mij nodig als mede-bestuurder en om zijn ideeën in de praktijk te brengen. Uiteindelijk hebben we het plan van iBeleggen toch doorgezet en was ik ’s avonds nog (met een baby op schoot) online een vergunning aan het aanvragen. In 2018 zijn iBeleggen en topcapital met elkaar gefuseerd.
Peter is meer degene die dingen bedenkt, de creatieveling en beschikt over een groot netwerk om dingen daadwerkelijk op te starten. Ik ben van de structuur en overzie het geheel. Dit is in principe een heel goede rolverdeling. Je moet niet twee Peters of twee Patricks hebben.
Wat voor werkzaamheden doe je voor topcapital?
Ik adviseer mijn eigen relaties. De meesten zijn al klant vanaf het begin. Sommigen ken ik al meer dan 20 jaar, vanaf mijn ABN AMRO periode. Er is echt sprake van een vertrouwensrelatie. Daarnaast sturen Peter en ik onze mensen aan. Dat vind ik leuk om te doen. Ik ben meer van de helicopterview, alhoewel het eigenlijk allemaal heel goed loopt zonder mij. Iedereen werkt heel zelfstandig. Ik vind het belangrijk dat iedereen zich voldoende kan ontwikkelen. Wij geven ze de ruimte en het vertrouwen om te groeien. We zorgen goed voor ons personeel en zij zorgen daardoor weer goed voor onze relaties.
Wat doe je graag in je vrije tijd?
Ik werk natuurlijk veel, maar als ik vrij ben dan ben ik voornamelijk met mijn vrouw en kinderen. Zij zitten nu in de leeftijd 9-13 jaar. Overigens is mijn bedrijf ook een soort van hobby. Ik zie het niet als dat ‘ik moet werken’. Het is echt heel anders dan werken in loondienst. Maar doordat ik nu thuiswerk in verband met corona is de balans privé-werk wel beter. Ik doe nu bijvoorbeeld vrijwilligerswerk voor de voetbalvereniging van mijn zoon, als teammanager. Ik heb een team gecoacht en trainingen gegeven. Daarnaast controleer ik de aanwezigheid, regel ik invallers als er een trainer uitvalt, etc. Misschien vind ik het wel leuk om hier in de toekomst meer mee te doen.
Daarnaast gaat er veel tijd naar onze nieuwe hond, Evi. Sinds een maand of twee is zij nu bij ons en ik wandel veel met haar buiten. Het is een rescue-dog uit Roemenië. Wel spannend hoor, want je weet nooit wat je krijgt van te voren. Op internet hebben wij de foto’s bekeken, maar wij wisten natuurlijk niets over haar karakter. Gelukkig is het een hele lieve en relaxte hond.
Ook heb ik redelijk groene vingers en houd ik ervan om in de tuin te werken. Vooral bij ons huisje op de Veluwe. Hier zijn we toch wel zo’n 2 á 3 weekenden per maand. Wij zitten direct aan het bos, dus we wandelen veel. Ik vind daar echt mijn rust. Als ik opsta en de vogels hoor fluiten, dan kan mijn dag niet meer stuk. Maar ik vind het ook heerlijk om daar onder de bomen een boek te lezen of een documentaire te kijken. Thuis heb ik toch allerlei dingen die gebeuren moeten, dat is hier niet. Een soort mini-vakantie dus.
Het team van topcapital
Benieuwd naar de rest van onze collega’s? Bekijk hier onze mensen.
Contact met ons opnemen? Ga naar onze contactpagina.
